ارزش بازار کرم آرد زرد چیست؟

کرم آردآلو که معمولاً به عنوان کرم نان شناخته می شود، تقریباً در همه کشورهای جهان یافت می شود. کرم های آرد زرد ایده آل ترین حشرات خوراکی برای کشاورزی مصنوعی هستند. پس ارزش بازار کرم‌های آرد چیست؟

ارزش تغذیه ای کرم های آرد

کاربرد سنتی کرم پودر عمدتاً برای پرورش خاص استفاده می شود. جایگزین پودر استخوان ماهی و پودر استخوان گوشت به عنوان خوراک پروتئینی برای پرورش شپشک آرد آلود، عقرب، لاک پشت پول، ماهی زینتی، پرندگان، قورباغه و برخی دیگر از حیوانات اقتصادی خاص با ارزش اقتصادی بالا می باشد.

پوست‌اندازی و پوسته بالغ کرم‌های آرد را می‌توان برای استخراج کیتین و تولید کیتوزان استفاده کرد. همچنین می‌توان از آن به عنوان افزودنی خوراک برای دام و طیور عمومی استفاده کرد که می‌تواند عملکرد و کیفیت محصولات را بهبود بخشد.

ارزش خوراکی کرم آرد

کرم پودر غنی از پروتئین، ویتامین ها، مواد معدنی و سایر مواد مغذی است. محتوای پروتئین آن بسیار بیشتر از تخم مرغ، گوشت گاو، بره و سایر غذاهای حیوانی معمولی است. کرم آردآلو یک غذای پروتئینی عالی است که ویژگی های آن هضم و جذب آسان است.

 از کرم آرد می توان در غذاهای زیر استفاده کرد:

1. نمونه اولیه غذا و نان
2. به عنوان پودر چاشنی برای تهیه چاشنی های مختلف رشته فرنگی فوری استفاده می شود
3. غذاهای کوچک مانند کیک ماه، برنج ترد، بیسکویت و غیره
4. ساخته شده به صورت "خمیر میگوی چینی"
5. ظروف مختلف
6. شراب بهداشتی تغذیه ای

در خاتمه، کرم‌های آرد دارای طعم خوب، طعم منحصر به فرد هستند و به راحتی توسط مصرف‌کنندگان پذیرفته می‌شوند. می‌توان آن را سرخ کرد، پخت، به پودرهای پروتئینی و نوشیدنی‌های الکلی تبدیل کرد، به نوشیدنی‌های پروتئینی حاوی طعم‌های مغزدار و سایر اشکال غذا تبدیل کرد.

ارزش زیست محیطی کرم های خوراکی

علاوه بر ارزش غذایی، کرم‌های خوراکی دارای ارزش زیست‌محیطی نیز هستند. کرم پودر دارای قابلیت تبدیل بالای شکم است و می‌تواند باطله‌های مختلف سبزیجات و ضایعات میوه را به پروتئین کرم تبدیل کند. ضمناً می‌توانیم از کود آن به عنوان کود آلی برای کشت سبزیجات هیدروپونیک استفاده کنیم.

کرم خوراکی همچنین می تواند پلاستیک را ببلعد و کاملاً تجزیه کند. 100 کرم خوراکی می توانند 34 تا 39 میلی گرم استایروفوم در روز بخورند. کرم‌های زرد چوبه از فلور روده خود برای تبدیل نیمی از پلاستیکی که می‌خورند به دی اکسید کربن و نیمی دیگر را به گلوله‌های زیست تخریب‌پذیر شبیه مدفوع خرگوش که از بدن دفع می‌شوند، تبدیل می‌کنند.